"Solamente aquél que construye el futuro tiene derecho a juzgar el pasado." FRIEDRICH WILHEM NIETZSCHE


lunes, 31 de mayo de 2010

Nor Zara Zu?



Cuántas veces me habré hecho esta pregunta... Quizá, incluso demasiadas para tener las cosas tan claras. Hoy estoy cansado y desde aquí siento los ojos del niño triste clavados en mi espalda. Sí, ahí está, sentado en la cama disfrutando de algo tan sencillo como la sensación de que le cuelgan las piernas sin tocar el suelo. A veces es todo tan fácil... que asusta. A los que se dejan asustar. Siento deciros una vez más, que el mundo está para nosotros, los niños, porque sabemos vivir entre detalles y sensaciones & Nothing Else Matters...


"Nahi gabeko suertie,
bizitzaren kasualidadie,
horixe naz ni.

Harribitxi sailka ezin bet,
artista baten pentsamendue,
ilusioz beteriko maletie naz ni.

Zerutik datorren izerren hautse,
udaberrixek mugitzen dauen haizie,
itsasoak apurtzen dauen olatue.

Nor zara zu?
Dinoztazu!
Uh, uh, uh.

Nor nazen dinozu,
erantzun egingo deutzut,
probatu eta jakin egingo dozu.
Nor nazen dinozu,
neure kapitaina,
zugaz ogeratu nahiko lukeena.

Diamante koloreko
kristalezko edalontzixe
alboratu egin dozu.

Desioaren ate aurrien,
zure hitzek belarrixetan;
sexua soilik izengo da,
euskara batuan.

Gorputzek bata besteari deike,
azalak ura isuri nahiean,
arrazoie galduta, suaren gainean dantzan.

Gabiz gu...
Uh, uh, uh.

Nor nazen dinozu,
erantzun egingo deutzut,
probatu eta jakin egingo dozu.
Nor nazen dinozu,
neure kapitaina,
zugaz ogeratu nahiko lukeena.

Alboan inor ez,
sarratu begixek,
aurkituko zaittut ilun egon arren.
Zabaldu ahoa,
ta zure gogoa,
ziur nago hor zagozala."



GATIBU & Un niño triste cualquiera.


PD; He buscado una imagen para esta entrada sin encontrarla. Al final, el niño triste me ha tirado de la manga y me ha dicho que no hace falta, que las imágenes importantes viven y siempre vivirán en nuestra cabeza. Es lo que tiene mirar el mundo... con los ojos apropiados.

2 comentarios:

  1. Pero los niños crecen, tristes o menos tristes....Todo depende del cristal con que se mire. Los pies llegan incluso a tocar el suelo y es una sensación maravillosa. Más maravillosa aun cuando miras a tu lado y ves que hay unos del número 32 que aun le falta un poquitín para llegar y que tú te encargarás de que disfrute cuando lo haga....Lo demás quedará en sus manos.

    Besitos niño.

    ResponderEliminar
  2. Sólo puedo decirte que le sonrías al niño -triste- que te acompaña. Y un abrazo, para ti.

    Cuídate niño,
    Bs ;)

    ResponderEliminar